Færslur mánudaginn 24. september 2001

Kl. 12:51: Leyndarmál... 

Vá sprenging! Bjarni má gjarnan vera ósammála mér og ég bjóst alveg við því, en mér finnst voðalega leitt ef hann er að taka þessum leyndarmálapælingum mínum persónulega. Dæs.

Mér finnst þessi útgáfugræja hans Bjarna mjög kúl og mér finnst þessi tilraun sem hann er að gera með henni vera mjög spennandi. Hins vegar fokkar tilhugsunin um svona tækni heilmikið í hausnum á mér, og ég sé enga ástæðu til að fela það.

Bjarni: Það að setja notendabaseraða, tæknivædda (kalda), síun á persónulega tjáningu og tjáskipti er viðkvæmt og eldfimt efni sem fær fólk til að bregðast við á mismunandi hátt. Þegar ég tjái mig um hvaða "gut-reaction" svona leyndarmálaútgáfupælingar vekja í hausnum á mér, þá eru þær eitt dæmi um tilfinninga viðbrögð sem þetta umfjöllunarefni kallar fram. Menn verða að þola það.

P.S. ég á örugglega eftir að hugsa meira um þessi mál og skrifa meira. Mér finnst þetta áhugaverðar pælingar. Kannski skipti ég um skoðun...?

Viðbót (26. sept, kl. 18:20): ég er búinn að lesa aftur það sem ég skrifaði um daginn og ég sé hreinlega engin merki um að ég hafi sagt neitt niðrandi um Bjarna eða það sem hann er að gera. Stundum þegar maður skrifar einkabréf til Internetsins taka lesendur því eins og maður sé að tala við þá og um þá.

Annars er áhugavert að fylgjast með því hvernig Bjarni og þeir sem skrifa í dagbókina hans hugsa um þetta.

Sendu þitt svar | Varanleg slóð

Kl. 02:02: Að gefa út leyndarmál? 

Réttindabaseraða útgáfukerfið hans Bjarna veldur augljóslega vandræðum í sambandi við RSSið hans. Hann getur ekki sett leynifærslurnar í RSSið því þá eru þær ekki leynilegar lengur. Að öðrum kosti birtast leynifærslurnar í RSSinu þeim sem eru ekki útvaldir og innskráðir bara sem tóm síða, en það yrði fljótt ógeðslega pirrandi fyrir alla nema þá allra innvígðustu í leyniheim Bjarna.

Ég hef oftar en einu sinni velt fyrir mér hvort ég ætti að bæta svona leyndarmálaútgáfuvirkni inn í dagbókarkerfið mitt, en niðurstaðan sem ég kemst að er alltaf sú sama: Vefútgáfa og leyndarmál fara ekki saman. Það að blanda þessu tvennu saman er bæði flókið og loðið. Annað hvort gefur maður eitthvað út eða ekki. Það er bjánalegt að hálf-gefa eitthvað út.

[ Viðbót (kl. 13:30): Það kemur kannski ekki nægilega skýrt fram en þessar pælingar fjalla um hvernig ég upplifi svona leyndarmálaútgáfu í sambandi við það sem ég gef út og dagbókina mína... Nánar hér. ]

Varúð! Hugsanir...

Vefdagbækur eru hin fullkomna opnun. Vefurinn í heild er hin fullkomna opnun og frelsi. Leyndarmál eru ófrelsið í hnotskurn. Það að skrá og skjalfesta leyndarmál og dreifa þeim í stafrænu fjölriti er líka einhvernveginn eðli málsins ósamkvæmt.

Ennfremur: Fólki leiðast leyndarmál. Leyndarmál ala á tortryggni, öfund, forvitni, metingi og öðrum leiðinlegum löstum. Þau gera lífið flókið og neyða mann til að segja eitt við einn og annað við annan. "Opinber" leyndarmál eru sýnu verri.

Af ofangreindum ástæðum er ég hreinlega ekki viss um hvort ég vilji yfir höfuð fá aðgangsorð og smáköku hjá Bjarna. Mér líkar alla vega ágætlega tilhugsunin að sjá áfram bara opnu dagbókarfærslurnar hans og láta drenginn halda áfram að segja mér leyndarmálin sín í eigin persónu. :-)

Í mínum huga er það að trúa einhverjum fyrir leyndarmáli persónuleg aðgerð sem styrkir tilfinningabönd milli manna, en aftur á móti er vefútgáfa í eðli sínu köld og ópersónuleg aðgerð sem gefur ekkert nema innihald (content). (Innihaldið getur vissulega verið persónulegt, en aðgerðin er það ekki!)

Ég óska samt ástkærum Bjarna vini mínum til hamingju með þennan nýja fítus í dagbókinni hans og hlakka til að fá að fylgjast með því hvaða niðurstöðu þessi veffélagsfræðilega tilraun hans kemur til með að skila.

Sendu þitt svar | Varanleg slóð